Zo werd de Hollywood-ster pro op St Arild

Hoe ga je van een hoofdrol in de populaire tv-serie Dawson’s Creek naar Golfstore-Pro op de St Arild Golfclub in Zweden?

Rodney Scott begon zijn reis toen hij als 19-jarige door de VS reed – van staat tot staat – op zoek naar de Amerikaanse droom en een plek in de spotlights van Hollywood. Zijn leven leek op de films die hij op tv had gezien. Als hij niet in zijn Ford Mustang uit 1966 sliep, vond hij onderdak op de banken van vrienden.

Het harde leven bracht hem naar zijn droom – maar die ruilde hij later in voor iets nog groters.

Een droom geboren uit een donkere plek

“Mijn jeugd was zwaar. Mijn ouders hadden problemen met alcohol en drugs, en mijn vader zat regelmatig in de gevangenis.”
Dat zijn ouders trouwden, scheidden en weer trouwden was één ding. Maar Rodney herinnert zich nog steeds het moment dat hem ertoe bracht hen te verlaten en naar het westen te trekken.
“Ik wist dat mijn ouders dronken, maar niet dat het erger was dan normaal. Tot die dag waarop ik de ernst besefte. Ik was 15.”
Rodney opende stiekem de badkamerdeur om zijn vader te laten schrikken. Maar dit keer zag hij iets heel anders.
“Mijn vader zat op het toilet en overal lag cocaïne. Dat was een moment dat alles veranderde.”
Rodney groeide op in Ocean City, Maryland, een langgerekt eiland met straten in een schaakbordpatroon.
“Ik rende maar door, straat na straat, steeds verder weg van mijn ouders. Het was een beetje zoals in Forrest Gump. Ik wist niet wat ik moest doen.”

Hoewel hij altijd een dak boven zijn hoofd had, besefte hij op zijn 15e dat de situatie thuis onhoudbaar was.
“Maar ik had nooit medelijden met mezelf,” benadrukt hij.

Ik beeldde me in dat als ik maar een beroemde filmster werd, ze van me zouden houden.

Een kruispunt dat naar golf leidde

Zijn interesse in film was toen al groot. Noem een willekeurige film die vóór het jaar 2000 gemaakt is en die hij heeft gezien – hij weet in welk jaar die uitkwam.
“Het is een vreemde gave, maar ik hou van film. Dat was natuurlijk een reden waarom ik naar Hollywood wilde.”
Maar de droom ging niet alleen over film.
“Mijn wens om acteur te worden had waarschijnlijk net zo veel te maken met het feit dat ik me niet geliefd voelde door mijn ouders. Ik dacht waarschijnlijk: ‘Waarom kiezen ze hiervoor in plaats van tijd met mij door te brengen?’ Ik beeldde me in dat als ik maar een beroemde filmster werd, ze van me zouden houden.”

De jaren leerden hem meer dan hij toen kon begrijpen.
“Toen het mijn beurt was om vader te worden, wist ik al precies wat je níet moet doen. En ik kon mijn best doen om de fouten van mijn ouders te vermijden. Daarom ben ik gestopt met acteren.”

In 1997 verliet Rodney Maryland om westwaarts te trekken. Ongeveer tegelijkertijd bracht hij zijn moeder naar een kliniek waar ze hulp kreeg bij haar verslaving. Ze is nu al 28 jaar nuchter en woont bij een golfbaan net buiten Las Vegas.

Van script naar boter-kaas-en-eieren

Maar voor Rodney was dit pas het begin. Zoals in een echte Hollywoodfilm ontmoette hij zijn toekomstige vrouw in een bar. Hij zat een script te bestuderen en vroeg de barvrouw of ze zin had in een potje boter-kaas-en-eieren. Het was 2004, en noch Rodney noch Jannicke wist dat dit hen later naar Zweden zou brengen.
“Toen we verloofd waren, had ik vlak voor de bruiloft filmopnames back-to-back. Toen voelde ik dat er twee paden voor me lagen. Ik geloof niet dat je een goede man en vader kunt zijn als je niet aanwezig bent. En als acteur is dat moeilijk.”

Ik dacht dat acteren een emotioneel gat zou vullen, maar dat deed het niet.

Ze dachten dat het een verborgen camera was

Wat moest hij dan doen? Rodney had altijd al van golf gehouden. Dus liep hij binnen bij de golfwinkelketen Roger Dunn Golf en vroeg of ze hulp nodig hadden. Het personeel dacht eerst dat ze in een verborgen camera-programma terechtgekomen waren. Maar na een paar minuten overtuigen kreeg Rodney de baan. De Hollywood-ster werd verkoper – en zette zo zijn eerste stappen in de golfwereld.
“Ik dacht dat acteren een emotioneel gat zou vullen, maar dat deed het niet. Rond die tijd gaf mijn vrouw me een koffiemok met de tekst love what you do and do what you love. Misschien was het die mok – maar toen wist ik wat mijn volgende stap moest zijn.”

Rodney, die zowel highschool-, celebrity- als charitygolf had gespeeld, schreef zich in voor opleidingen van de PGA of America. Een paar jaar later werd hij clubmanager op de gerenommeerde Rustic Canyon Golf Course – een baan die hij 12 jaar leidde.
“Dat is Gil Hanses eerste baan, en die staat hoog op veel ranglijsten. Een groot deel van het succes kwam door een sfeer te creëren waarin iedereen dezelfde kant op ging,” legt Rodney trots uit.

Van Californië naar Skåne

Rustic Canyon hoefde nooit reclame te maken, en toch werden er jaarlijks 60.000 rondes gespeeld. Maar de verschillen met Zweden zijn groot.
“In de VS heb je geen ‘golfvaardigheidsbewijs’ zoals hier. Daardoor zie je wel eens iemand onschuldig chippen op de green. Je moet een andere aanpak hebben.”

Dat het uiteindelijk Skåne werd, kwam doordat Jannickes familie uit Täby naar het zuiden was verhuisd. Toen het stel en hun zoon – nu 11 jaar oud – besloten de oversteek te maken, werden ook zij aangetrokken door de rust en de natuur van Kullabygden.
“Er is geen betere plek om een kind te laten opgroeien dan in Zweden,” zegt Rodney.

Golfstore-Pro gedreven door ontwikkeling

Van clubmanager op een groot complex in de VS tot één van de golftrainers op een kleinere club op het platteland van Skåne – ver weg van Hollywood.
“Ik hou ervan om bij te dragen en dingen beter te maken dan ze waren toen ik kwam. Net zoals je een golfer ziet groeien na een les.”
“Toen ik vier jaar geleden bij St Arild begon, liep mijn contract in oktober af. Omdat ze net een drainagesysteem aanlegden, vroeg ik course manager Gustav Larsson of hij hulp nodig had met graven. Dus werkte ik die winter drie maanden lang in de kou. Ik had er geen probleem mee – en ik leerde dingen die ik later goed kon gebruiken.”

Met de ervaring die hij had opgedaan bij Rustic Canyon, was het vanzelfsprekend dat Rodney de financiële verantwoordelijkheid op zich zou nemen voor de Golfstore-winkel bij St Arild), die de afgelopen jaren steeds betere resultaten heeft laten zien. Die ontwikkeling weerspiegelt zijn manier van denken – verantwoordelijkheid nemen en dingen vooruit helpen. Dat heeft ertoe geleid dat Rodney nu een vaste aanstelling bij de club heeft gekregen. Maar of het nu gaat om het dagelijkse werk bij St Arild of om andere rollen, Rodney wil bijdragen aan de ontwikkeling van de golfsport als geheel.
“Ik ben zeer betrokken geweest bij de PGA of America en ben tegenwoordig lid van de Zweedse PGA. Er wordt gesproken over de oprichting van een internationale PGA, en het zou ongelooflijk spannend zijn om daaraan mee te mogen werken.”
“Dat zou gemeenschappelijke opleidingsnormen vereisen, en ik zou heel graag aan dat werk bijdragen.”

Het kan bijvoorbeeld gaan om wereldwijde regels voor het behalen van het golfvaardigheidsbewijs of over hoe men zich op de golfbaan hoort te gedragen. En op dat vlak zijn de verschillen tussen landen tegenwoordig nog vrij groot – vooral tussen Zweden en de Verenigde Staten.
“Tijdens mijn jaren als clubmanager in de VS heb ik talloze keren de politie gebeld en gezien hoe mensen op mijn baan werden gearresteerd. Hier in Zweden is het ergste wat ik tot nu toe gezien heb bandensporen van golfkarren op de greens. Dat zijn natuurlijk dingen die we willen vermijden. Maar om dat te bereiken, zijn gemeenschappelijke richtlijnen nodig. Daar kunnen wij als PGA- en Golfstore-trainers een belangrijke rol in spelen.”
“Het gaat erom de juiste balans te vinden tussen opleiding en het tegelijkertijd toegankelijk maken van het spel voor meer mensen.”