Wat je kunt leren van een blinde golfer

Stel je voor, je staat op de fairway met een ijzer-9 in je hand. Je wil zo graag een birdie slaan. Maar vóór je ogen is er helemaal niets.
Dat is de realiteit van de blinde wedstrijdspeler Ronald Boel. We vroegen aan zijn trainer Adrian Morley hoe hij zijn leerling zo goed mogelijk helpt en wat anderen kunnen leren van zo’n indrukwekkende persoonlijkheid.
“Het is een plezier om les te geven aan Ronald. Hij heeft een heerlijk gevoel voor humor. Ik maak grapjes en plaag hem weleens. Ik noem hem gekscherend mijn soldaat, want hij doet altijd wat ik zeg zonder vragen te stellen. Misschien komt het doordat hij blind is, maar hij staat open voor alles. En hij leert heel makkelijk bij.”

Zelf begon Adrian Morley te golfen toen hij tien was. Sindsdien leeft hij in vele opzichten een leven in dienst van het golf. Aanvankelijk had hij de ambitie een succesvol competitiespeler te worden en hij speelde wedstrijden in Europa en Azië. Maar toen de successen uitbleven en zijn dromen vervaagden, begon Adrian met iets anders wat hij ook graag deed: lesgeven
“In 1987 ging ik voor het eerst naar de VS om aan de universiteit te golfen. Ik studeerde aan de Northwestern University net buiten Chicago. Destijds waren er niet veel die dat deden. Daarna werd ik pro en nam ik enkele jaren deel aan de Asian Tour. In Azië ontmoette ik ook Thomas Lloyd, die als teaching professional in Duitsland werkte. We raakten bevriend en ik volgde een opleiding bij hem.”
Door de goede vliegverbindingen was Duitsland ook de ideale basis voor wedstrijden en op zo’n wedstrijd in Praag leerde Adrian zijn toekomstige vrouw kennen. Zo kwam hij uiteindelijk in Nederland terecht, waar hij nu woont en als golfleraar werkt.
“Ik zit hier inmiddels al 30 jaar. Ik speelde best goed, maar niet goed genoeg. En toen ik geleidelijk minder ging spelen, werden mijn resultaten er ook niet beter op. Daardoor ging ik me concentreren op lesgeven.”

Via die weg kwam hij in contact met Ronald Boef.
“Voor zover we weten is Ronald de enige blindgeboren wedstrijdspeler ter wereld. Ik ben met hem naar allerlei internationale toernooien geweest en ik ben in elk geval geen andere tegengekomen.
In 2018 belde zijn vader me op. Die vertelde me dat ze een trainer zochten. Ik wist wie Ronald was, want hij stond vaak in de Nederlandse golftijdschriften. Het leek me onmiddellijk een leuke en interessante uitdaging.
Ik ben linkshandig en om zijn speelwijze beter aan te voelen, probeerde ik met rechts en geblinddoekt ballen te slaan. Maar dat is uiteraard niet hetzelfde. Ik wist ongeveer waar de bal lag en ik weet ook hoe een golfbaan eruitziet. Ronald heeft nog nooit gras of een golfbal gezien.”

Ondanks de moeilijkheden doet Ronald het goed en beleeft hij veel plezier.
“Hij slaat ongeveer 140 meter met zijn driver. Het probleem voor hem is om het laagste punt van zijn swing te vinden en om te weten waar de club de bal en de grond moet raken. Daarom proberen we referentiepunten te vinden door opzettelijk de bal te hoog of te laag, of op de hiel of de teen te raken. Zo scherpt hij zijn bewustzijn aan en weet hij hoe verschillende slagen aanvoelen, zodat hij ze zo nodig kan corrigeren.”
Hellingen kunnen Ronald ook parten spelen, net als hoog gras of zand. Maar andere golfers kunnen zeker ook heel wat leren van de werkwijze van Ronald. Aangezien hij niet ziet, moet hij op zijn andere zintuigen vertrouwen.
“Hij herkent een waterhindernis aan de geur en een fontein aan het geluid. Maar als er water in de weg is, zeggen we dat niet tegen hem. Als hij bijvoorbeeld een ijzer-9 in zijn handen heeft, moet hij die even goed slaan met of zonder water voor hem,” legt Adrian uit en hij zegt tot slot:
“Vaak helpt het niet om méér te proberen. Zodra we het over out-of-bounds of waterhindernissen hebben, gaan veel spelers juist daaraan denken in plaats van zich op de hole te concentreren.”